Odpowiedź ministra obrony narodowej - z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -

na zapytanie nr 3948

w sprawie wyjaśnienia okoliczności rozwiązania bez wypowiedzenia umowy o pracę z Krzysztofem Borowiakiem, dyrektorem Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego MON

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów na zapytanie Pana Posła Bogdana Lewandowskiego dotyczące rozwiązania bez wypowiedzenia umowy o pracę z Krzysztofem Borowiakiem - Dyrektorem Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego MON - uprzejmie przedstawiam, co następuje:

   1. Pan Krzysztof Borowiak został zatrudniony w MON na stanowisku Dyrektora Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego na czas określony od dnia 15 maja 2000 r. do dnia 14 maja 2003 r.

   2. W dniu 5 lutego 2001 r. dokument o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia został wręczony Panu K. Borowiakowi przez Dyrektora Departamentu Prawnego pełniącego wówczas obowiązki Dyrektora Generalnego. Pismo to zostało też wysłane pocztą i zostało doręczone w dniu 5 lutego 2001 r.

   3. Zamiarze rozwiązania umowy o pracę zostały zawiadomione w dniu 1 lutego 2001 r. związki zawodowe działające w urzędzie, które odpowiedziały w tym samym dniu, iż pracownik nie jest ich członkiem i nie korzysta z ochrony praw pracownika niezrzeszonego w związkach.

   4. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w trybie art. 52 § 1 Kodeksu pracy. Przyczyną rozwiązania było ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, polegające na wykorzystywaniu zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem.

   5. Pan Krzysztof Borowiak przebywał na zwolnieniu lekarskim w następujących okresach: od 2 do 12 stycznia 2001 r., od 13 do 31 stycznia 2001 r. oraz od 1 do 17 lutego 2001 r.

   6. Od rozwiązania umowy o pracę Pan Krzysztof Borowiak wniósł w dniu 16 lutego 2001 r. odwołanie do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi, który wyrokiem z dnia 21 listopada 2002 r. powództwo oddalił. Sąd ten - po wnikliwym przeprowadzeniu postępowania dowodowego oraz wyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy - przyjął, że zachowanie Pana K. Borowiaka w okresie niezdolności do pracy wyczerpywało znamiona ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, co uzasadniało rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 Kp.

   7. Od wyroku Sądu Rejonowego Pan K. Borowiak złożył apelację, którą Sąd Okręgowy uwzględnił, uznając, iż rzeczywistą przyczyną rozwiązania umowy o pracę był konflikt pomiędzy Panem Borowiakiem a Kierownictwem MON. W ocenie Sądu Okręgowego Panu K. Borowiakowi w działaniach, które podejmował (uczestnictwo w posiedzeniu komisji sejmowej, przychodzenie do pracy w trakcie zwolnienia lekarskiego i podpisywanie pism), nie można przypisać umyślności ani rażącego niedbalstwa. Dlatego też Sąd ten w wyroku z dnia 4 czerwca 2004 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż zasądził od Ministerstwa Obrony Narodowej na rzecz Pana Borowiaka 24.691,26 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę, z odsetkami ustawowymi od 9 kwietnia 2001 r. do dnia zapłaty. Odszkodowanie zostało zasądzone w wysokości wynagrodzenia za okres 3 miesięcy - zgodnie z art. 59 Kodeksu pracy.

   Powyższe orzeczenia sądowe wskazują, iż sprawa nie była jednoznaczna. Stąd też nie doszło do ugodowego jej załatwienia i poddano ją instancyjnej kontroli sądowej.

   Jednocześnie uprzejmie wyjaśniam, że - stosownie do art. 20 ust. 2 pkt 2 lit.a ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 z późn. zm.) - umowę o pracę z Panem Krzysztofem Borowiakiem rozwiązał Pan Jakub Pinkowski, pełniący wówczas obowiązki Dyrektora Generalnego MON, który następnie po rozstrzygnięciu konkursu na to stanowisko pozostawał na nim do września 2004 r. Aktualnie Pan J. Pinkowski jest sędzią Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

   Przedstawiona sprawa miała charakter jednostkowy, niemniej jednak została szczegółowo przeanalizowana przez organy kadrowe resortu obrony, co powinno wyeliminować na przyszłość możliwość powtórzenia się podobnych sytuacji.

   Z wyrazami szacunku

   Minister

   Jerzy Szmajdziński

   Warszawa, dnia 11 kwietnia 2005 r.